Ο ‘Θεόδωρος’, όπως τον είχε βαφτίσει ο άνθρωπος που τον είχε βρει σε μικρή ηλικία να περιφέρεται στο κέντρο της Αθήνας, μας συστήθηκε ως Λουκάνικος ή Λουκ και έγινε η μασκότ των διαδηλωτών. Λέγεται πως το όνομα Λουκάνικος του το έδωσε κόσμος που προσφέροντάς του φαγητό, διαπίστωσε πως το συγκεκριμένο αλλαντικό ήταν το αγαπημένο του. Μαζί του ασχολήθηκαν μεγάλα δημοσιογραφικά κανάλια όπως το BBC, το CNN, το Al Jazeera. Μάλιστα, έγινε εξώφυλλο σε δεκάδες περιοδικά ανά τον κόσμο, έγινε τραγούδι , τεράστια graffiti , μπαρ στο κέντρο της Μαδρίτης στην Ισπανία φέρει το όνομά του με φωτογραφίες του να κοσμούν το χώρο μέσα κι έξω, ενώ η απόλυτη καταξίωση ήρθε όταν το περιοδικό TIME τον κατέταξε στις 100 προσωπικότητες της χρονιάς το έτος 2011, τοποθετώντας τον δεύτερο στη λίστα της κατηγορίας «Ζώο της Χρονιάς».
Ο Λουκάνικος, εμφανίστηκε λίγο μετά το θάνατο του Κανέλλου, το 2008, ενός ατρόμητου αδέσποτου σκύλου που δεν έφευγε από την πλευρά των διαδηλωτών, αψηφώντας τα χημικά και τα χτυπήματα των ΜΑΤ. Το Δεκέμβριο του 2008, όταν ένας σκύλος όρμισε εναντίον των ΜΑΤ υπερασπιζόμενος τους διαδηλωτές στην Αθήνα, όλοι πίστεψαν πως πρόκειται για τον Κανέλλο. Ήταν όμως ο Λουκάνικος, που πρωτοεμφανίστηκε με τσαμπουκά στις πορείες που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και από τότε παρέμεινε σταθερός στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων. Ο “σκύλος επαναστάτης” όπως τον είχαν αποκαλέσει όχι άδικα, αποτέλεσε σύμβολο των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, αφού πρωτοστατούσε στις πορείες του 2011, αλλά έδινε το παρών και σε κάθε διαδήλωση, πάντα στο πλευρό των εξεγερμένων. Δεν τον φόβιζε η βροχή δακρυγόνων, ούτε το ξύλο των μπάτσων.Γεννημένος για δράση, με τσαγανό, δεν εγκατέλειψε ποτέ τη θέση του δίπλα σε όσους βρέθηκαν απέναντι στην καταστολή και γάβγιζε σταθερά προς την πλευρά που βρίσκονταν οι διμοιρίες των ΜΑΤ.
Το 2012 εξαφανίσθηκε από την πλατεία Συντάγματος και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση σε πορείες και διαδηλώσεις. Το κορμί του είχε γεμίσει πληγές και είχε ταλαιπωρηθεί πολύ η υγεία του από τα χημικά. Αν και δεν ήταν τόσο μεγάλος, τα σοβαρά προβλήματα υγείας τον ανάγκασαν να επιστρέψει κουρασμένος στο σπίτι του ανθρώπου που όλα αυτά τα χρόνια τον φρόντιζε και τον περιέθαλπτε. Η υγεία του, όπως έλεγε ο κτηνίατρος που τον παρακολουθούσε, ήταν αρκετά επιβαρυμένη, κυρίως λόγω των χημικών και των δακρυγόνων που είχε εισπνεύσει όλα αυτά τα χρόνια. Εκεί, δίπλα στον ανώνυμο φίλο του, ο ‘Θόδωρος’ έζησε τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του. Πέθανε στις 9 Οκτωβρίου του 2014, σε ηλικία δέκα ετών στο κέντρο της Αθήνας, όταν η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά κατά την διάρκεια του ύπνου του. «Ο γιατρός εκτίμησε ότι ο θάνατός του ήταν ακαριαίος, συγκεκριμένα καρδιακή προσβολή». Έφυγε νωρίς για έναν κόσμο χωρίς δακρυγόνα, χωρίς γκλομπ και χημικά και δυστυχώς δεν θα γαυγίσει ξανά στα ΜΑΤ. Σήμερα, ο τετράποδος ήρωας αγαπητός σε όλους μας, με το ελεύθερο πνεύμα, που έγραψε τη δική του ιστορία στους δρόμους της Αθήνας, αναπαύεται στη σκιά ενός δέντρου σε ένα λόφο στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Έστω και με κάποιες μέρες καθυστέρηση, θα θέλαμε να πούμε στον τετράποδο σύντροφό μας ένα τεράστιο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» για τα μαθήματα ζωής που μας έδωσε, για τη βοήθεια, τη συμπαράσταση, την αγάπη και την απόδειξη ότι όλα τα πλάσματα αξίζουν σεβασμού, όλα έχουν κάτι να δώσουν και σίγουρα όλα κερδίζονται, δεν χαρίζονται.
Ακολουθούν δύο βίντεο με τα τραγούδια που έχουν γραφτεί και ένα τρίτο βίντεο αφιέρωμα με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Σήμερα συμπληρώνονται 5 χρόνια από την ημέρα που ο Παύλος κοίταξε “το Τέρας” στα μάτια. Σαν σήμερα ο Παύλος ξεψυχά στην αγκαλιά της συντρόφου του, από το μαχαίρι που του κάρφωσε στην καρδιά ο Γιώργος Ρουπακιάς, μέλος της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Από τη μέρα εκείνη και μέχρι σήμερα στεκόμαστε κι εμείς εδώ, ακλόνητοι, απέναντι στους χρυσαυγίτες δολοφόνους του, που προσπαθούν απεγνωσμένα να αποδείξουν ότι είναι ένα δήθεν ¨νόμιμο¨ πολιτικό κόμμα, και όχι μια νεοναζιστική οργάνωση με μόνο στόχο και σκοπό να κατασπαράξουν όποιον φαντασιώνονται σαν εχθρό, συνεχίζοντας ως γνήσιοι απόγονοι των Ναζί προγόνων τους.
Κανείς δεν συγκινείται, τόσα χρόνια από τον πόνο, της μητέρας του Μάγδας, που περιμένει ακόμη την δικαίωση για το παλληκάρι που έχασε. Και οι πολιτικοί προϊστάμενοι της Δικαιοσύνης τι έκαναν για να απαλύνουν, κάπως, το μαρτύριο της?Αυτό, που βιώνει καθημερινά με το να γνωρίζει ότι οι ένοχοι κυκλοφορούν ανάμεσα μας;ΤΊΠΟΤΑ!
Εδώ και πολλές δεκαετίες, κάθε Σεπτέμβρη, η κωμόπολη του Μελιγαλά Μεσσηνίας γίνεται το επίκεντρο ακροδεξιών, φασιστικών συναθροίσεων στις οποίες τιμούνται τα…ηρωϊκά «θύματα των κομμουνιστοσυμμοριτών». Το ακροδεξιό πολιτικό «πανηγύρι» στο Μελιγαλά κρατάει χρόνια.
Το Millerntor-Stadion είναι ένα στάδιο πολλαπλών χρήσεων στην περιοχή Sankt Pauli του Αμβούργου της Γερμανίας. Είναι πιο γνωστό όμως ως το σπίτι του ποδοσφαιρικού συλλόγου FC St. Pauli.
Χτισμένο κοντά στην Reeperban όπου είναι γνωστή ως «το αμαρτωλό μίλι», αφού εκεί εδρεύουν οίκοι ανοχής, ντισκοτέκ, εκατοντάδες μπαρ, στριπτιτζάδικα, καταστήματα ερωτικών βοηθημάτων, ακόμη και μουσείο αφιερωμένο στο σεξ.
Το 2017 στην πόλη του Αμβούργου συγκλήθηκε η σύνοδος G20. Το Γερμανικό κράτος προσπαθεί να καταστείλει εξαρχής την οργάνωση του ΝoG20 με εκκενώσεις καταλήψεων, παρακολουθήσεις συντρόφων/σσων, επιδρομές σε σπίτια, απαγορεύσεις κλπ. Παίρνει όμως δυναμική απάντηση με συνεχείς επιθέσεις και εμπρησμούς σε κτήρια που θα στεγάσουν το G20, αυτοκίνητα αλλά και αστυνομικά τμήματα σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας. Αποκορύφωμα των ενεργειών αυτών είναι το σαμποτάζ σε 13 σιδηροδρομικές γραμμές σε όλη την γερμανική επικράτεια στις 19 Ιουνίου 2017, μερικές εβδομάδες πριν την διεξαγωγή της συνόδου. Ο δήμος του Αμβούργου απαντά με απαγόρευση δημιουργίας camp διαδηλωτών στην πόλη κατά την διάρκεια της. Ενώ επιτρέπεται το στήσιμο σκηνών για οργανωτικούς σκοπούς (συνελεύσεις, κουζίνα, αναπαυτήρια), απαγορεύεται το στήσιμο σκηνών για διανυκτέρευση. Με βίαιες επεμβάσεις Ματ και Δυνάμεις Καταστολής χτυπούν κόσμο και αφαιρούν τις σκηνές. Όμως η FC St. Pauli ήταν πάλι δίπλα στους διαδηλωτές και σε όσους την χρειάζονταν. Η ομάδα όπως ανέφερε με ανακοίνωση της στην επίσημη σελίδα της η “FC St.Pauli θέτει ένα σαφές μήνυμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα της διαμαρτυρίας”, έτσι αποφασίζει να ανοίξει ξανά τις πόρτες του Millerntor για 200 διαδηλωτές που τους επιτρέπει να εγκατασταθούν καθ’όλη τη διάρκεια των εξεγέρσεων στο Αμβούργο.
